Harm Agteresch: ook een mens van vlees en bloed

In mijn archief zit een map met foto’s van Harm Agteresch (20 april 1943 – 17 februari 2011). Spreek zijn naam ergens uit en dan blijkt dat hij nog lang niet vergeten is. De man achter de Rijssense Revue, maar ook achter grote monsterproducties als De Skearbaas van Riessen in het Volkspark en Tsaar en Timmerman bij de Pelmolen. Alles in de open lucht. En niet te vergeten het zaterdagmorgenprogramma, Harms Farms, dat hij bij Radio Oost bijna 25 jaar presenteerde onder het motto “een meujsen zoaterdag van de wekke”. 

Van een komiek wordt verwacht dat hij eigenlijk altijd komisch doet. Gerard Voortman en ik wilden in 2007 daar wel iets meer over weten. We zochten hem op voor een interview voor de toenmalige Twentse opiniekrant de Roskam. Dat gesprek vond plaats op donderdagavond 3 mei 2007 in zijn halve boerderijwoning aan de Baankamp. Het werd een goed gesprek met de man die - na het overlijden van zijn vrouw en manager Diny Slettenhaar in 2004 - zijn draai toch weer had gevonden. 

Belabberd

Bij binnenkomst verwelkomde ons heidewachtel Belabberd, die hij expres zo had genoemd. Harm vond het belabberd voor de hond dat hij als laatste pup uit het nestje was gekozen. In de bescheiden garderobe stond de geboetseerde kop van Belcampo met cowboyhoed en gebreide sjaal. Deze buste staat nu in het Rijssens Museum, zonder hoed en sjaal overigens. In een hoek muziekinstrumenten: de banjo, maar ook een gitaar, een viool en een saxofoon. Verderop in de kamer de ukelele, die hij even later demonstreerde voor de foto. 

Mens

We kwamen gaandeweg meer te weten over de mens Harm Agteresch (van Biester-Wilm). Dat hij zijn zaterdagmorgenprogramma altijd terugluisterde bijvoorbeeld en dan steeds verbeteringen aanbracht. Het leek hem allemaal vanzelf af te gaan, maar hij bleef wel degelijk heel kritisch op zichzelf. Een lintje voor zijn grote verdiensten zou hij geweigerd hebben. “Rond Koninginnedag (toen nog geen Koningsdag – gd) let ik altijd scherp op waar ik moet presenteren, want ik wil niet verrast worden. Als dat toch gebeurt, zal ik weigeren. Ik beleef het echte plezier aan dingen die ik heb kunnen doen voor anderen. Ik ontdekte Ilse de Lange, Höllenboer, Hiddink en Schreurs. Willy Oosterhuis trad bij mij op en ik zag gewoon dat hij heel wat meer in zijn mars had. Toen hij aan de grond zat heb ik hem weer op weg kunnen helpen. Daar beleef ik écht aardigheid aan. En verder heb ik alles en zou ik niet weten wat ik me nog zou kunnen wensen.”

Opener 

Al zijn handelsmerken waren er: de westernhoed met de gekruiste cavaleriesabels, evenals de cowboy-kraagveter. Het hoorde allemaal bij zijn image. Op de lage tafel in de zithoek een glazen schaakspel, een eindejaarscadeautje van RTV Oost. Tussen de lopers en flessenopener van Grolsch ??? “Det is ‘n opener, want det he’j biej skaakn,” aldus Harm. We liepen al pratend ook even zijn tuin in, hij om te roken. Daar troffen we ook een winkelwagentje van de supermarkt in de nabijgelegen Hoge Wal. “Boskopn doo’k aalt loopnd en dan nem ik ’t köarkn wier met. Heel praktisch.” Harm Agteresch overleed na een ernstige ziekte in 2011. Hij wilde het liefst herinnerd worden als “nen moojn kearl”. Dat was hij. We hebben de foto’s nog en het verhaal van een mens van vlees en bloed.         

oneens of onjuist: dannenberg@twenthetekst.nl 

--------------------------------------- 

Enkele weken geleden stond in deze rubriek een zinloos bankje in de groenstrook aan de Haarstraat. Henk van den Noort attendeerde mij erop dat het bankje bedoeld is voor wachtende passagiers op de stadsbushalte voor het pand van Rosman. Weten we dat ook weer. Dank Henk en met excuus aan de vindingrijke gemeenteambtenaar die het bankje daar bedacht heeft.