Mensen met een beperking op het industrieterrein aan het werk, net als andere mensen

Ooit deden mensen met een beperking volop mee in het dagelijks leven. Dat was niet altijd uit luxe. Maar we wisten niet anders. Denk even na en je kunt vast één of twee mensen bedenken die je – ondanks hun beperking – overdag gewoon op straat tegenkwam of die bij een bedrijf gewoon betaald werk deed.

Zelf werkte ik in de steentijd vele zomervakanties bij Stempher (’t Pepierfebriek) aan de Morsweg. Een zeer sociaal bedrijf, bleek mij achteraf. Maar toen vond ik het heel gewoon dat in de productie gewoon mensen met een beperking werkten. Ja ze deden werk dat binnen hun mogelijkheden lag, maar núttig werk waarvan iedereen snapte dit het gewoon gedaan moest worden. Zo ontstaat eigenlijk de juiste wisselwerking die stimuleert en de mogelijkheden van mensen met een beperking groter laat uitvallen dan vaak wordt gedacht.

Geen senioren

Twintig jaar geleden – om precies te zijn op vrijdag 25 april 2003 – werd het nieuwe onderkomen van DVO De Molenhoek aan de Butaanstraat op industrieterrein Plaagslagen officieel in gebruik genomen. DVO staat voor Dagverblijf Voor Ouderen. Dat klinkt alsof het senioren gaat, maar met “ouderen” wordt bedoeld dat het mensen zijn met een beperking die niet meer naar school hoeven. Ook werd een winkel achter poelier Bram Stapper aan de Watermolen in gebruik genomen. Daar werden de producten van De Molenhoek, in het winkelcentrum dus, verkocht.

De Firma

Omdat de winkel op het voormalige Ter Horstterrein stond, kreeg hij de veelzeggende naam De Firma. Met “De Firma” duidden de arbeiders van Ter Horst vroeger hun bedrijf kortheidshalve aan. Immers, De Firma zeg je immers veel sneller dan “Firma Ter Horst & Co N.V. Koninklijke Jutespinnerij en -Weverij.” Dat kun je alleen maar bedenken als rechtstreeks verbonden bent met ’n Stoom. Klopt ook, want “De Firma” komt uit de koker van het toenmalige DVO-locatiehoofd Herman Beldman. Hermans vader, Jan Beldman, werkte zijn leven lang bij De Firma.

Gewone werknemers

Herman Beldman stimuleerde altijd dat DVO-bezoekers, net als gewone werknemers, op het industrieterrein zouden werken. Eerst maakte de Molenhoek dankbaar gebruik van de voormalige Beatrix-kleuterschool aan de Margrietlaan, maar door toenemend aantal bezoekers en groeiende activiteiten werd een ruimere behuizing noodzakelijk. Tegenover de krant zei Herman Beldman destijds al het nieuwe DVO “weer een stap verder in de richting was van een verdere integratie van gehandicapten in de samenleving.” In het pand aan de Butaanstraat worden nog altijd verpakkingswerkzaamheden en bakkerij-activiteiten verricht. Het verzorgen van kopieerwerkzaamheden werd destijds gedaan in het winkelpand in de Molenpoort.

Asblond We zijn nu 20 jaar verder. Herman Beldman was onlangs nog betrokken bij het symposium voor ondernemers in het pand van Connectium. Daar ging het ook weer over “een arbeidsplaats voor mensen met een beperking in het gewone bedrijfsleven.” Beldman is alweer geruime tijd werkzaam als zelfstandig jobcoach. Uiterlijk is hij weinig veranderd; alleen zijn haar is asblond geworden.