Column Spoor & Hoekman

Er wordt vaak gezegd dat Nederlanders kampioen klagers zijn. Nu moet ik eerlijk zeggen dat er op feestjes en ook bij het koffieapparaat op het werk veelvuldig wordt geklaagd over het weer, de politiek, het werk en ga zo maar door. Ook in onze werkomgeving kunnen we er wat van en een beetje onderneming heeft natuurlijk een klachtenregeling en een klachtfunctionaris.  

Deze week las ik echter een vonnis van een rechter waarbij een werknemer te ver doorschoot in zijn drang om te klagen en dit uiteindelijk zijn baan kostte. De betreffende werknemer was al eens aangesproken op zijn functioneren. Na een nieuw incident vond er weer een gesprek plaats tussen de werkgever, een leidinggevende en iemand van HR. Na afloop van deze bespreking kondigde de werknemer aan dat hij klachten zou gaan indienen over collega’s naar aanleiding van het incident dat zou hebben plaatsgevonden. Er zat wellicht een kern van waarheid in de klachten van de werknemer en een andere leidinggevende wilde dan ook in gesprek gaan met de werknemer over zijn klachten. Je zou denken dat de werknemer hier blij mee zou zijn en zich gehoord zou voelen, maar niets was minder waar. De werknemer weigerde het gesprek en in plaats daarvan diende hij nog een klacht in bij weer een andere instantie en kondigde hij aan dat hij overwoog om aangifte te doen bij de politie. Ondanks dat de werkgever wederom graag met de werknemer in gesprek wilde over de klachten, weigerde de werknemer dit pertinent en diende de werknemer wederom een klacht in en werd en nogmaals aangekondigd dat de werknemer aangifte zou doen tegen een collega bij de politie. Uiteindelijk ontstond er door deze situatie onder de collega’s van de werknemer zoveel onrust dat de werkgever geen andere mogelijkheid meer zag dan bij de rechter ontbinding van de arbeidsovereenkomst te verzoeken.

Ook in deze procedure klaagde de werknemer weer dat het juist de werkgever was die niet juist had gehandeld in de situatie. Deze klacht vond echter bij de rechter geen gehoor en met name de herhaalde weigering van de werknemer om met de werkgever in gesprek te gaan over zijn klachten bracht de rechter tot het oordeel dat de werkgever terecht de ontbinding van de arbeidsovereenkomst had verzocht. Voor de werknemer was het dan ook einde verhaal. Hoewel klagen kan opluchten en ook het begin van een oplossing kan bieden, leert dit verhaal ons dat je vooral niet moet blijven hangen in het klagen. Hoewel de werknemer in het begin wellicht terecht had geklaagd over bepaald gedrag van collega’s, kon hij niet volstaan met blijven klagen, maar diende hij ook daadwerkelijk met het achterliggende probleem rond de klacht aan de slag te gaan. Door dit niet te doen, werd het klagen hem uiteindelijk fataal.